Şifreleme Vakfı Modelinin Sonu: Yeni Geliştirme Paradigmasına Doğru

Şifreleme vakfı, blok zinciri ağlarının gelişimini teşvik eden önemli bir modeldi. Ancak, sektörün gelişimi ile birlikte, bu model ilerlemeyi engelleyen başlıca faktör haline geldi. Merkeziyetsizleşme sürecinde, şifreleme vakfının getirdiği sorunlar katkılarından çok daha fazladır.

Amerikan Kongresi'nin yeni düzenleme çerçevesinin ortaya çıkmasıyla, şifreleme sektörü nadir bir fırsatla karşılaştı: şifreleme fonu modelinden ve onun getirdiği sorunlardan vazgeçmek, bunun yerine sorumlulukların ve yetkilerin daha net olduğu, daha fazla ölçek potansiyeline sahip mekanizmaları benimseyerek ekosistemi yeniden inşa etmek.

Bu makale, şifreleme vakfı modelinin kökenlerini ve eksikliklerini analiz edecek ve yeni düzenleyici çerçeveye uyum sağlamak için şifreleme vakfı yapısının yerini geleneksel geliştirme şirketlerinin nasıl alacağını tartışacaktır. Makale, şirket yapısının kaynak tahsisi, yetenek çekimi ve piyasa tepkisi konularındaki avantajlarını açıklayacaktır. Ancak bu şekilde yapısal işbirliği, ölçek büyümesi ve maddi etki sağlanabilir.

Bir teknoloji devlerine, finans devlerine ve hükümet sistemlerine meydan okuma amacı güden bir sektör, altrüizm, hayırseverlik fonları veya belirsiz misyonlara dayanamaz. Ölçek ekonomisi, teşvik mekanizmalarından kaynaklanır. Şifreleme sektörü taahhüdünü yerine getirecekse, artık geçerli olmayan yapısal bağımlılıklardan kurtulmalıdır.

Şifreleme Vakfı'nın Tarihsel Misyonu ve Sınırlılıkları

Şifreleme endüstrisi neden şifreleme fonu modelini seçiyor?

Bu, erken dönem kurucularının merkeziyetsiz idealizmine dayanmaktadır: kar amacı gütmeyen şifreleme vakfı, ticari çıkarların müdahalesinden kaçınmak için tokenleri tutarak ve ekosistem gelişimini destekleyerek, ağ kaynaklarının tarafsız yöneticisi olarak hizmet etmeyi amaçlamaktadır. Teorik olarak, bu model güvenilir tarafsızlığı ve uzun vadeli kamu değerini en üst düzeye çıkarmayı mümkün kılabilir. Objektif olarak, tüm şifreleme vakıflarının başarısız olmadığı söylenebilir. Örneğin, Ethereum Vakfı, desteklediği ağ gelişimini ilerletmiş ve üyeleri sıkı kısıtlamalar altında son derece değerli öncü çalışmalar gerçekleştirmiştir.

Ancak zamanla, düzenleyici ortam ve piyasa rekabetinin artması, şifreleme fonları modelinin amacından sapmasına neden oldu:

1. SEC davranış testi zorluğu. "Geliştirme davranışına dayalı merkeziyetsiz test" durumu karmaşık hale getiriyor, kurucuları kendi ağlarına katılmayı bırakmaya, belirsiz hale getirmeye veya kaçınmaya zorlayarak.
2. Rekabet baskısı altında kısa yollar düşüncesi. Proje sahipleri, şifreleme vakfını merkeziyetsizliği hızlı bir şekilde gerçekleştirmek için bir araç olarak görüyorlar.
3. Düzenlemelerden kaçınma yolları. Şifreleme vakfı, sorumlulukların devredildiği "bağımsız bir varlık" haline gelerek, aslında menkul kıymet düzenlemelerinden kaçınmanın dolaylı bir stratejisi haline geliyor.

Bu düzenlemenin hukuki çatışma dönemlerinde makul olduğu kabul edilse de, yapısal eksiklikleri artık göz ardı edilemez:

1. Teşvik işbirliği eksikliği: Uyumlu bir çıkar koordinasyon mekanizması yok.
2. Büyümeyi optimize edememe: Yapısal olarak ölçek genişlemesi gerçekleştirilemiyor.
3. Kontrol gücünün sağlamlaştırılması: nihayetinde yeni merkezi kontrol oluşturulması

Kongre teklifinin kontrol temelli olgun çerçeveye ilerlemesiyle, şifreleme vakfının ayrılmış görünümü artık gerekli değil. Bu çerçeve, kuruculara kontrolü devretmeleri için teşvik ederken, inşaya katılmayı bırakmalarını gerektirmiyor ve davranış test çerçevesinden daha net ( ve kötüye kullanımı zor ) olan merkeziyetsiz inşa standartları sunuyor.

Bu baskının ortadan kalkmasıyla, sektör nihayet geçici çözümleri bırakabilir ve uzun vadeli sürdürülebilir bir yapıya geçebilir. Şifreleme vakfı, tarihsel misyonunu yerine getirmiştir, ancak bir sonraki aşama için en iyi araç değildir.

Şifreleme Vakfı Teşvik İşbirliğinin Efsanesi

Destekçiler, şifreleme fonunun token sahiplerinin menfaatlerini daha iyi koordine edebileceğini iddia ediyorlar çünkü hissedarların müdahalesi yoktur ve ağ değerini maksimize etmeye odaklanabilirler.

Ancak bu teori, organizasyonun gerçek işleyiş mantığını göz ardı ediyor: Şirketlerin hisse senedi teşviklerini ortadan kaldırmak, çıkar uyumsuzluğu sorununu çözmüyor, aksine bunu kurumsallaştırıyor. Kar amacı gütmeyen bir motivasyonun eksikliği, şifreleme vakıflarının net bir geri bildirim mekanizmasından, doğrudan hesap verebilirlikten ve piyasa zorunlu kısıtlamalarından yoksun kalmasına neden oluyor. Şifreleme vakıflarının fonları aslında bir sığınma modelidir: Token'lar dağıtıldığında ve fiat paraya dönüştürüldüğünde, harcama ile sonuçlar arasında net bir ilişki mekanizması yoktur.

Başka birinin fonları düşük hesap verebilirlik ortamında kullanıldığında, fayda optimizasyonunu sağlamak neredeyse imkansızdır.

Karşılaştırıldığında, kurumsal mimari yerleşik bir hesap verebilirlik mekanizmasına sahiptir: Şirket, piyasa yasaları tarafından sınırlıdır. Kâr elde etmek için sermaye tahsis edilir, finansal göstergeler ( gelir, kâr marjı, yatırım getiri oranı ) etkinliği nesnel olarak ölçer. Yönetim hedeflere ulaşamadığında, hissedarlar değerlendirme yapabilir ve baskı uygulayabilir.

Aksine, şifreleme vakfı genellikle sürekli zarar eden bir işletme olarak belirlenir ve bunun sonuçları yoktur. Blok zinciri ağları açık ve izin gerektirmeyen yapıda olduğundan ve genellikle net bir ekonomik model eksikliği olduğundan, şifreleme vakfının çabalarını ve harcamalarını değer elde etmeye eşleştirmek neredeyse imkansızdır. Bu, şifreleme vakfını zor kararlar vermesi gereken piyasa gerçeklerinden koparmaktadır.

Şifreleme fonu çalışanlarının ağı uzun vadeli başarısı ile uyumlu kalmasını sağlamak daha zordur: teşvikleri kurumsal çalışanlardan daha zayıftır, çünkü ödemeleri yalnızca fonun token satışından elde edilen tokenler ve nakit ( ile sınırlıdır, oysaki kurumsal çalışanlar token + nakit ) ile hisse senedi finansmanı ( + hisse portföyü alırlar. Bu, fon çalışanlarının token fiyatlarındaki aşırı dalgalanmalara tabi olduğu ve yalnızca kısa vadeli teşvikler aldığı anlamına gelir; oysa kurumsal çalışanlar istikrarlı uzun vadeli teşviklerden yararlanır. Bu açığı kapatmak oldukça zordur. Başarılı işletmeler, büyüme yoluyla çalışan refahını sürekli artırabilirken, başarılı fonlar bunu yapamaz. Bu durum, iş birliğinin sürdürülmesini zorlaştırır; fon çalışanları dış fırsatları aramaya eğilimlidir ve çıkar çatışması risklerini besler.

Şifreleme Vakfı'nın Hukuki ve Ekonomik Kısıtlamaları

Şifreleme vakfı yalnızca teşvik bozulmalarıyla karşı karşıya kalmakla kalmıyor, aynı zamanda hukuki ve ekonomik düzeyde yetenek kısıtlamalarıyla da karşılaşıyor.

Hukuken, çoğu şifreleme vakfının yan ürünler geliştirme veya ticari faaliyetlerde bulunma yetkisi yoktur, bu girişimler ağ için önemli derecede faydalı olsa bile. Örneğin, çoğu vakfın, ağ için önemli işlem hacmi yaratabilecek ve böylece token sahiplerine değer katabilecek tüketiciye yönelik kârlı işletmeler yürütmesi yasaktır.

Şifreleme vakfının karşılaştığı ekonomik gerçeklik, stratejik kararları da çarpıtmaktadır: Tüm çaba maliyetlerini üstlenirken, gelir ) varsa ( toplumsal olarak dağılmaktadır. Bu çarpıtma, piyasa geri bildiriminin eksikliği ile birleşince, kaynak tahsis verimliliğini düşürmektedir, ister çalışan maaşları, ister uzun vadeli yüksek riskli projeler, ister kısa vadeli yüzeysel yarar projeleri olsun.

Bu, başarı yolu değil. Gelişen bir ağ, ) ara yazılımlar, uyum hizmetleri, geliştirici araçları gibi çeşitli ürün hizmet ekosistemine bağımlıdır ( ve piyasa kısıtlamalarına tabi olan şirketler bu arzı sağlama konusunda daha yetkindir. Ethereum Vakfı'nın başarıları göz kamaştırıcı olsa da, eğer kar amacı gütmeyen ConsenSys tarafından inşa edilen ürünler ve hizmetler olmasaydı, Ethereum ekosistemi bugünkü refah seviyesine ulaşabilir miydi?

Şifreleme fondu yaratmanın alanı daha da daralabilir. Önerilen piyasa yapı yasası ) mantıklıdır ( tokenlerin merkeziyetsiz organizasyonlara karşı ekonomik bağımsızlığına odaklanmakta, değerin ağın programatik işlevlerinden kaynaklanması gerektiğini talep etmektedir ) örneğin ETH'nin EIP-1559 mekanizması aracılığıyla değer yakalaması (. Bu, şirketlerin ve fonların token değerini desteklemek için zincir dışı kâr elde etme işlerini kullanamayacağı anlamına gelir; FTX'in borsa kârını kullanarak FTT'yi geri alıp yok etmesiyle kripto para birimi fiyatını yükseltmesi gibi. Bu tür merkezi değer belirleme mekanizmaları güvene bağımlılığı tetikler ) ki bu da menkul kıymet niteliğinin bir işaretidir: FTX'in çöküşü FTT fiyatının çökmesine neden oldu (, bu nedenle yasak mantıklıdır; ancak aynı zamanda potansiyel piyasa hesap verebilirliğine dayalı yolları da kesmektedir ) yani zincir dışı işlerden gelir elde ederek değer kısıtlaması sağlamak (.

Şifreleme Vakfı İşletme Verimsizliğine Neden Oluyor

Yasal ve ekonomik kısıtlamaların yanı sıra, şifreleme vakfı da önemli ölçüde işletme verimliliği kaybına neden olmuştur. Vakıf yapısını deneyimlemiş olan herhangi bir kurucu, bunun maliyetinin farkındadır: formalizasyon ) gereksinimlerini karşılamak için, verimli bir şekilde işbirliği yapan ekiplerin parçalanması gerekmektedir. Protokol geliştirmeye odaklanan mühendislerin, iş geliştirme ve pazarlama ekipleriyle her gün işbirliği yapmaları gerekiyordu. Ancak vakıf yapısı altında, bu işlevler zorunlu olarak ayrılmıştır.

Bu mimari zorluklarla başa çıkarken, girişimciler sıklıkla absürt bir çıkmaza girerler:

• Fon çalışanları ile şirket çalışanları aynı alanda, örneğin Slack kanalında bir arada bulunabilir mi?
• İki organizasyon gelişim yol haritasını paylaşabilir mi?
• Çalışanlar aynı çevrimdışı toplantıya katılabilir mi?

Aslında, bu sorunlar merkeziyetsizliğin doğası ile ilgili değil, ancak gerçek kayıplara yol açıyor: Fonksiyonel bağımlılar arasındaki yapay engeller geliştirme sürecini geciktiriyor, işbirliği verimliliğini engelliyor ve nihayetinde tüm katılımcıların ürün kalitesinin düşmesine katlanmasına neden oluyor.

Şifreleme Vakfı, merkeziyetçi bir kapıcı haline geldi

Şifreleme fonduyun gerçek işlevi, başlangıç konumundan ciddi şekilde sapmıştır. Sayısız örnek, fonduyun artık merkeziyetsiz gelişime odaklanmadığını, aksine giderek genişleyen kontrol yetkileriyle, hazine anahtarlarını, kritik operasyon işlevlerini ve ağ yükseltme izinlerini elinde bulunduran merkezi bir yapıya dönüştüğünü göstermektedir. Çoğu durumda, fondu, token sahiplerine karşı anlamlı bir hesap verebilirlikten yoksundur; token yönetimi fondu yönetim kurulu üyelerini değiştirebilse de, bu sadece şirket yönetim kurulunun vekalet sorununun kopyalanmasıdır ve ayrıca geri alma araçları daha da yetersizdir.

Sorun, çoğu vakfın kurulumunun 500.000 dolardan fazla maliyet gerektirmesi ve aylar süren, avukat ve muhasebeci ekiplerinin uzun süreçleri ile birlikte olmasıdır. Bu durum sadece yeniliği engellemekle kalmıyor, aynı zamanda girişimciler için mali engeller oluşturuyor. Durum, yurt dışında vakıf yapıları kurma konusunda deneyimli avukat bulmanın giderek daha zor hale geldiği bir noktaya ulaştı; çünkü birçok avukat mesleklerini bırakmış durumda ve şimdi sadece onlarca şifreleme vakfında profesyonel yönetim kurulu üyeleri olarak ücret alıyorlar.

Özetle, birçok proje çıkar gruplarının "gölge yönetimi"ne girmiştir: token'lar yalnızca ağın nominal mülkiyetini sembolize ederken, gerçek yöneticiler vakıf ve onun istihdam ettiği yöneticilerdir. Bu yapı, yükselen piyasa yapısı yasalarıyla giderek daha uyumsuz hale gelmektedir; bu yasalar, zincir üstü hesap verebilirlik sistemlerini teşvik etmekte ve kontrolü ortadan kaldırmayı hedeflemektedir, sadece kontrolü dağıtan zincir dışı belirsiz yapılar yerine. Tüketiciler için, güvene bağımlılığı kökünden kaldırmak, gizli bağımlılığı gizlemekten çok daha üstündür. Zorunlu ifşa yükümlülükleri, mevcut yönetimin şeffaflığını artıracak ve proje sahiplerini kontrolü ortadan kaldırmaya zorlayacaktır, bu durumu belirsiz bir şekilde birkaç kişiye devretmek yerine.

Daha İyi Çözüm: Şirket Yapısı

Kurucuların ağ üzerindeki sürekli katkılarını terk etmeleri veya gizlemeleri gerekmeksizin, yalnızca kimsenin ağı kontrol etmediğinden emin olmaları durumunda, şifreleme vakfının var olma gerekliliği ortadan kalkacaktır. Bu, uzun vadeli gelişimi destekleyen, tüm katılımcıların teşviklerini işbirliği içinde yöneten ve aynı zamanda yasal gereklilikleri karşılayan daha iyi bir mimariye kapı açar.

Bu yeni paradigmada, geleneksel geliştirme şirketi (, kavramdan gerçeğe ağ inşa eden işletme ), ağın sürekli inşası ve bakımı için daha iyi bir taşıyıcı sağlamaktadır. Vakıflardan farklı olarak, şirketler şunları yapabilir:

• Verimli Sermaye Konfigürasyonu
• Üst düzey yetenekleri çekmek için token'ların ötesinde teşvikler sunarak
• Piyasa güçlerine yanıt vermek için iş geri bildirim döngüsünü kullanmak

Şirket yapısı, büyüme ve maddi etkileri içsel olarak uyumlu hale getirir, hayırseverlik fonlarına veya belirsiz misyonlara bağımlı değildir.

Ancak, şirket ile teşviklerin birlikte çalışmasına dair endişeler haksız değil: Şirket sürekli faaliyet gösterdiğinde, ağın değer artışının hem token'lar hem de şirket hisseleri için fayda sağlama olasılığı gerçekten karmaşıklıklara yol açmaktadır. Token sahipleri, belirli bir şirketin ağ güncelleme planları tasarlayıp tasarlamayacağı veya belirli ayrıcalıkları ve izinleri saklayarak hisselerinin token değerinden önce gelmesini sağlaması konusunda makul bir şekilde endişelenmektedir.

Önerilen piyasa yapısı yasası, merkeziyetsiz yasal yapı ve kontrol mekanizması aracılığıyla bu endişelere güvence sağlamaktadır. Ancak, teşviklerin işbirliğini sağlamaya devam etmesi gerekecektir, özellikle projelerin uzun vadeli işletilmesi, başlangıç token teşviklerinin tükenmesine neden olduğunda. Şirket ile token sahipleri arasında resmi yükümlülüklerin yokluğundan kaynaklanan teşvik işbirliği endişeleri de devam edecektir: yasalar, token sahipleri için yasal bir görev yaratmamış veya buna izin vermemiştir ve token sahiplerine şirketin sürekli çabalarına karşı zorlayıcı haklar tanımamıştır.

Ancak, bu endişeler giderilebilir ve vakıf modelinin devamı için geçerli bir neden oluşturmaz. Bu endişeler, token'in hisse özellikleri ile desteklenmesini, yani geliştiricilerin sürekli çabaları için yasal bir talep hakkı olmasını gerektirmez; aksi takdirde, sıradan menkul kıymetlerden ayrılma düzenleyici temelini çökertir. Aksine, bu kaygılar bir araca olan ihtiyacı vurgular: sürekli olarak sözleşme ve programatik yöntemlerle işbirliği teşvikleri sağlamak ve bunun yürütme etkinliği ve maddi etkisini zedelememesi gerekir.

Mevcut Araçların Şifreleme Alanındaki Yeni Uygulamaları

İyi haber, teşvik edici işbirliği araçlarının zaten mevcut olmasıdır. Bunların şifreleme sektöründe yaygın olmamasının tek nedeni ise: SEC eylem testi çerçevesi altında, bu araçların kullanımı daha sıkı bir denetimi tetikleyecektir.

Ancak piyasa yapısı yasası önerisi temelindeki kontrol çerçevesi, aşağıdaki olgun araçların etkinliğinin tam olarak serbest bırakılmasını sağlayacaktır:

( kamu yararı şirketi )PBC ( yapı

Geliştirici şirketler kâr amacı güden aynı zamanda belirli kamu yararını takip eden, burada ağ gelişimi ve sağlığı destekleyen çift misyonlu bir kamu yararı şirketi )PBC( olarak kaydolabilir veya dönüşüm gerçekleştirebilir. PBC, kuruculara hukuki esneklik tanır.